Bir Kitap ve İki Şiir...

Kitapları karıştırırken Serol Teber'in''Melankoli ''kitabı elime geldi.Önceden okumuştum. Altını çizdiğim yerleri inceledim.Biri şöyleydi:''Melankolikler,her zaman bilinçli olarak ayırdına varamasalar bile insanların benliğinin(de)siyasal bir ürün olduğunu ve yanlış bir hayatın doğru yaşanamayacağını bizzat kendi öz-benliklerinde sezinlerler.Bunun acısını,utancını ve ruhsal gerilimini duyarlar.İnsanın kendi kişisel yazgısını gene kendisinin belirleme istemi... Melankolik kişilerde sorun genellikle bu temel noktada yoğunlaşmaktadır. Karşılığını yaşamı pahasına ödemek koşuluyla da olsa melankolik insan, kendi yaşamına kendisinin bir anlam verebilmesini istemekte,çoğu kez bunu başaramadığı içinde,her şeyden vazgeçip, kuşku ,düş kırıklığı ve hüzünle, kendi içine çekilmektedir.Bu bağlamda, melankoli ,sıradan bir varoluşa karşı, bireysel ve tek kişilik de olsa,vazgeçen,geri çekilen, yadsıyan-Sokrates ve Antigone örneklerinde olduğu gibi,kendisini karşı olduğu insanlara/kurumlara-dolaylıve dolaysız-öldürten ya da intihar eden- anlamlı bir başkaldırı olarakta düşünülebilir.'' Kitap şu şiir cümlesi ile bitiyor:''Anlamayacak olanlara söyleme sakın/Bilebileceğin en güzel şeyleri.''
Tekrar okunabilir.Antigone' da(Sophokles'in)...
Aşağıdaki Baudelaıre şiirini bu kitaptan aldım.Altındaki bir Rimbaud şiiri .(yanlış hatırlamıyorsam)Ne zamandır bu şiiri arıyordum. Bir yere yazdığımı anımsıyorum. Meğer bu kitabın arasındaymış...Şimdi bu ,iki şiiri okuyun:


Hayır Duası
Karşı konmaz güçlerin buyruğu üzre,ozan
Geldiğinde bu tatsız,can sıkıcı dünyaya
Yumruğunu dehşetle, lanetle kaldıran
Annesi kafa tutar rahmeti bol tanrıya:

''Nasıl düştü karnıma bu garip varlık benim,
Lanet olsun bir anlık arzu gecelerine!
Nasıl beslerim onu,nasıl emzireceğim?
Engerek doğursaydım bu gudubet yerine!

Madem hazin kocamın çöplüğü olmam için
Onca kadın içinden beni seçmişsin tamam,
ve mademki cılız,çelimsiz canavarı
Bir aşk mektubu gibi ateşlere atamam,

Öyle buracağım ki bu pis, sefil ağacı
Kokmuş tomurcukları asla açılmayacak!
Yanına kalmayacak bana verdiği acı,
Lanetli eserinin üstüne fışkıracak!''
C. Baudelaire
çev:Erdoğan Alkan

Garibin Düşü
Sabretmeyi bilirim ben.
İçebileceğim sessiz
ve ölebileceğim,tasasız
bir akşam vardır bekleyen
birinde eski kentlerin!

Direnmezse acılarım,
bir gün altınım olursa
kuzeye giderim, ya da
bağ kentlerini boylarım
-tatsız düşlerden usandım.

Bir şey var yitip kaybolan.
Dolaşıpta köşe bucak ,
döndüğümde açmayacak
kapısını o yeşil han
güleryüzle hiçbir zaman.
Arthur Rimbaud

çev:hatırlayamadım...