Ey aymaz! Gördüğün bu beden bir hiçtir,
Şu şatafatlı gökkubbe de bir hiçtir.
Hoş ol ki bu Kurulup-Dağılma yurdunda:
Bir nefestir alacağın , o da hiçtir.
Kimi boş sözlerle böbürlenip durma,
Kimi cennet köşkleri, kimi huri sevdasında.
Şu sır perdesi kalktığında anlaşılır ki:
Hepsi yaşayıp gitmiş bir hayal dünyasında.
Ey molla, fetfa veren vara yoğa!
Senden daha ayığız şu sarhoşluğumuzla.
Sen halkın kanını içersin,biz üzümün,
İnsaf et, kim daha zalim allah aşkına?
Girme şu insan alçaklarının hizmetine,
Konma sinek gibi her yiyeceğin üstüne,
Bir lokmayı katık et, yürek kanını iç de
Etme mihnet başkalarının ekmeğine!
Sevincin kökü bizde, gamın kaynağı biziz,
Sermayeyi vermişiz zulmün elindeyiz,
Hem altız hem yüce, hem tamız hem de eksik,
Hem paslı aynayız, hem Cem'in kadehiyiz.
Kendini bilene canımı versem az gelir,
Ona tapsam yüzümü sürsem yeridir
Cehennem nedir, bilmek ister misin? Dünyada
Cahille sohbet, cehennemin ta kendisidir.
Evim barkım, köşküm var diye övünme!
Ömür dediğinse zaten efsane.
Bu sel yatağında niye ev kurarsın?
Niye mum yakarsın bu rüzgarlı yerde?
Ömer Hayyam
Türkçe:Ahmet Kırca
Ömer Hayyam Rubaileri/ Ötüken/2. Basım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder